powered by Agones.gr - opap

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Το γήρας είναι νόσος!

Σύμφωνα με ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ της NovaScience. [ Βρέθηκε το μυστικό της μακροζωίας; ], μόνο ένας στους 10.000 από εμάς θα ζήσει ως τα 100 χρόνια. Οι επιστήμονες όμως εργάζονται προς την κατεύθυνση να ανακαλύψουν τρόπους ώστε να αυξηθεί αυτός ο αριθμός.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι μειώνοντας την πρόσληψη τροφής σε σχεδόν οποιοδήποτε οργανισμό (είτε σε επίπεδο κυττάρων είτε σε ζώα) κατά 30-40%, επεκτείνεται η διάρκεια ζωής τους κατά 60% περίπου.
Σε μελέτες που έγιναν σε υπερήλικες, το μόνο κοινό που είχαν τα άτομα που ξεπέρασαν τα 100 χρόνια ήταν τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου και τριγλυκεριδίων για την ηλικία τους.

Η μείωση θερμίδων μειώνει τα επίπεδα ινσουλίνης και ενισχύει την παραγωγή κάποιων ουσιών (σιρτουινών), που ενισχύουν την επιδιόρθωση του DNA και προλαμβάνουν τον κυτταρικό θάνατο.

Η ινσουλίνη είναι μια από τις πιο αρχέγονες ορμόνες. Υπήρχε σε μονοκύτταρους οργανισμούς πριν καν την έμφανιση οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα. Έχει πολλές λειτουργίες. Μια εξ αυτών, όχι η κύρια, είναι να ρίχνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Μια άλλη είναι να αποθηκεύει λίπος και μια τρίτη να προωθεί τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων.

Όλες οι υπόλοιπες ορμόνες στον οργανισμό ανταγωνίζονται την ινσουλίνη και αυξάνουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

Αν αναλογιστούμε ότι το ανθρώπινο σώμα εξελίχθηκε εκατομμύρια χρόνια πριν σε ένα περιβάλλον όπου υπήρχε σπανιότητα τροφής, λίγες θερμίδες με υψηλή όμως θρεπτική αξία, είναι φυσιολογικό η πλειοψηφία των ορμονών να ανεβάζουν το σάκχαρο και μόνο μια από αυτές να το ρίχνει.

Όταν λοιπόν σε ένα περιβάλλον που σπάνιζε η τροφή βρίσκαμε κάποια σημαντική ποσότητα τροφής, η έκκριση ινσουλίνης αποθήκευε την περίσσεια τροφής με τη μορφή λίπους, έριχνε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και ενίσχυε έτσι το αίσθημα της πείνας. Οπότε ο ανθρώπινος οργανισμός είναι προγραμματισμένος όταν βρίσκει τροφή να τρώει «σαν να μην υπάρχει αύριο!»

Σήμερα όμως παρόλο που έχουμε ένα ενδοκρινικό σύστημα που φτιάχτηκε επί συνθήκες έλλειψης τροφής, ζούμε σ’ ένα περιβάλλον αφθονίας τροφής. Η τροφή μας στη πραγματικότητα είναι πλούσια σε θερμίδες (ζάχαρη και δημητριακά) χαμηλής όμως θρεπτικής αξίας (μεταλλικά στοιχεία, βιταμίνες, πρωτεΐνες).

Αυτό δημιουργεί αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα. Το αίσθημα της πείνας αυξάνεται, αυξάνεται η κατανάλωση τροφής και παράλληλα η αποθήκευση λίπους. Η διατροφή μας λοιπόν που ενισχύει την έκκριση ινσουλίνης μας κάνει υπέρβαρους και μας εμποδίζει να χάσουμε το παραπάνω βάρος. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε γύρω μας όπου το 70% του πληθυσμού είναι υπέρβαρο και το 35% παχύσαρκο.

Η δράση της ινσουλίνης όμως δεν σταματά στην αύξηση του βάρους. Έχουν πλέον συσχετιστεί αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα με αυξημένη επίπτωση καρκίνου, αθηρωμάτωσης και καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Φαίνεται ότι η ινσουλίνη είναι η κύρια αιτία φθοράς του οργανισμού στο χρόνο. Μειώνοντας την έκκριση ινσουλίνης μειώνουμε τη βλάβη από το γήρας.

Είναι γνωστό ότι στο διαβήτη τύπου ΙΙ την στιγμή της διάγνωσης, το 50% των ασθενών έχει ήδη καρδιαγγειακές βλάβες. Αυτό σημαίνει ότι την βλάβη δεν την προκαλεί το αυξημένο σάκχαρο που ως εκείνη την στιγμή ή μέχρι πρόσφατα ήταν φυσιολογικό αλλά τα προηγούμενα μακροχρόνια υψηλά επίπεδα ινσουλίνης.(βλ. σχετικό άρθρο
Το αίνιγμα του Διαβήτη)

Είναι όμως πολύ δύσκολο να μειώσει κανείς τις θερμίδες του κατά 30-40% γι’ αυτό η έρευνα προσανατολίζεται σε πιο εφικτές λύσεις.

Μπορούμε παρόλα αυτά και πρέπει να μειώσουμε την πρόσληψη υδατανθράκων όπως δημητριακά, ζάχαρη, πατάτες, αναψυκτικά κ.λπ. Η μειωμένη πρόσληψη υδατανθράκων μειώνει το αίσθημα της πείνας. Η άσκηση επίσης βοηθάει σημαντικά στις καύσεις και στη μείωση των επιπέδων σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα.

Αν παράλληλα αυξήσουμε τις τροφές με υψηλή θρεπτική αξία τότε βάζουμε θεμέλια για μια καλή υγεία και λιγότερες φθορές.

Είναι πολύ πιο σημαντικό λοιπόν να γνωρίζουμε τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα μας παρά τα επίπεδα σακχάρου.

Το γήρας είναι στη πραγματικότητα ένα μεταβολικό σύνδρομο που επηρεάζεται και επιδεινώνεται σημαντικά από το σύγχρονο τρόπο ζωής. Μπορούμε όμως με παρεμβάσεις σε διατροφικό επίπεδο αλλά και στο τρόπο ζωής μας να μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό τις βλάβες που προκύπτουν.


Dr. ΔημήτρηςΤσουκαλάς

Γεν. Δ/ντης Detox Center GR
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA. Federico II
Μέλοςτων International Academy
of Detoxification Specialists
& American Holistic Medical Association

Δεν υπάρχουν σχόλια: