powered by Agones.gr - opap

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Ορφανό το «10» στον Ολυμπιακό…....ένα θέμα μόνο για γαύρους .


Τι ανακαλύπτει άραγε κανείς μπαίνοντας στο «Καραϊσκάκη» για να παρακολουθήσει μια φετινή αναμέτρηση του Ολυμπιακού; Μα φυσικά αυτό που λείπει... και δεν είναι κάτι άλλο, πέραν της φανέλας με το νούμερο «10». Το sday.gr σας παρουσιάζει τους άσους του παρελθόντος και όχι μόνο, που τίμησαν την φανέλα του Ολυμπιακού, με το «10» στην πλάτη.

Για κάποιους μπορεί να είναι ένας απλός μύθος, όμως για κάποιους άλλους μια-όμορφη-πραγματικότητα. Ο λόγος φυσικά για την ένδοξη φανέλα με το νούμερο «10» στην πλάτη.
Εδώ και δεκαετίες, έχει καθιερωθεί τον συγκεκριμένο αριθμό να τον φοράνε ποδοσφαιριστές, οι οποίοι αποτελούν τα πρωτοκλασάτα ονόματα της ομάδας. Αρχικά, το «10» το έπαιρνε όποιος αγωνίζονταν στην θέση του μεσοεπιθετικού ή ο καθαρόαιμος επιθετικός.
Με το πέρασμα των χρόνων, καθιερώθηκε ο καλύτερος επιθετικογενής παίκτης της εκάστοτε ομάδας να φοράει το συγκεκριμένο νούμερο στην πλάτη. Έτσι και στον Ολυμπιακό. Εδώ και πολλές δεκαετίες, «Θρύλοι» του παρελθόντος τίμησαν την ερυθρόλευκη φανέλα με το «10» , την οποία όμως σήμερα, κανείς δεν έχει υπό την… κατοχή του.
Μπαίνοντας φέτος στο «Καραϊσκάκη», εύκολα διαπιστώνει κανείς πως κάτι λείπει. Και είναι ακριβώς η φανέλα αυτή. Μπορεί να είναι απλώς ένα νούμερο, όμως προκαλεί αίσθηση. Πάντα, στην σκέψη μας υπάρχει η εξής νοοτροπία. Το «δεκάρι» είναι ο παιχταράς, ο φαντεζί  παίκτης που θα κάνει το παραπάνω… τσαλιμάκι.
Φέτος, στο Φάληρο αυτό το πράγμα, δεν υπάρχει…

Θανάσης Mπέμπης 1954-1963
Ο παίκτης με την καλύτερη τεχνική κατάρτιση στην εποχή του. Όταν «κόλαγε» την μπάλα στα πόδια του, κανείς δεν μπορούσε να του την πάρει. Ο άνθρωπος των 9 τελικών Κυπέλλου (κατέκτησε τους 8). Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όταν πέρασε σχεδόν όλη την αντίπαλη ομάδα μαζί με τον τερματοφύλακα, έβαλε τη μπάλα πάνω στη γραμμή , κάθισε επάνω της επιδεικτικά, περιμένοντας να πάνε κοντά του οι αντίπαλοι για να την σπρώξει στα δίχτυα.
Πρωτάθλημα Ελλάδος:1955,1956,1957,1958 και 1959Κύπελλα Ελλάδος:1953,1954,1957,1958,1959,1960,1961,1963Πρωταθλήματα Πειραιά:1954,1955,1956,1957,1958 και 1959Βαλκανικό Κύπελλο : 1963

Νίκος Γιούτσος 1965-1975
Έμπαινε Γιούτσο! Ποιος δεν έχει ακούσει την συγκεκριμένη έκφραση; Ο λόγος για τον πιο… μπουκαδόρο παίκτης της εποχής, τον οποίο κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει όταν έπαιρνε την μπάλα και αποφάσιζε να εξαπολύσει τον «κεραυνό» του.
Πρωταθλήματα Ελλάδας:1966,1967,1973,1974 και 1975Κύπελλα Ελλάδας:1964,1968,1971,1973 και 1975



Γιώργος Δεληκάρης 1969-1978
Ο Έλληνας «Best»… Ο ποδοσφαιριστής που λατρεύτηκε όσο λίγοι. Από τους πιο μπαλαδόρους που φόρεσαν ποτέ την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο άνθρωπος που ήξερε πάντα πώς να «κρύψει» την μπάλα, ανά πάσα στιγμή. Τα στημένα; Από τις αδυναμίες του… Όσο για την κορυφαία στιγμή της καριέρας του, ποιος μπορεί να ξεχάσει το πανέμορφο γκολ (με την Εθνική) με κίνηση… καράτε, κόντρα στην Δυτ. Γερμανία το 1974 στο Καραϊσκάκη.
Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1973,1974,1975.Κύπελλα Ελλάδος: 1971, 1973,1975.



Ραφαέλ Περόνε 1978-1980
Ο αντικαταστάτης του Δεληκάρη. Ο παίκτης που σε μια διετία προσέφερε όσο λίγοι στην ομάδα. Αν και έμεινε μόλις δύο χρόνια, κατάφερε να ξεχωρίσει. Κορυφαία στιγμή το γκολ- φάουλ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη (1978-79). Πρωτάθλημα Ελλάδος 1980



Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες 1987-1989
Είχε κατακτήσει μόλις το Κόπα Λιμπερταδόρες με τη Ρίβερ Πλέιτ. Ο Κοσκωτάς κινήθηκε αστραπιαία και τον έντυσε στα κόκκινα. Κίνηση που αποδείχθηκε… λαχείο! Ο Αργεντινός, από την πρώτη κιόλας στιγμή, εντυπωσίασε. Η τεχνική και η εκτελεστική δεινότητα, περίσσευαν πάνω του. Κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα ενθουσίαζε το κοινό. Πάντως, ο Φούνες φόρεσε μόλις έναν χρόνο (από τα δύο που έμεινε στον Πειραιά)την φανέλα με το «10». Κορυφαία στιγμή το ΑΕΚ-ΟΣΦΠ 1-3 (1988) που πέτυχε το τρίτο γκολ με αριστερό συρτό σουτ.





Λάγιος Ντέταρι 1988-1990
Το καλύτερο «δεκάρι» της εποχής του, στην Ευρώπη. Όλοι παραληρούσαν με το ταλέντο του και τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες. Ήξερε να… χαζεύει κόσμο. Έτσι άλλωστε έβγαζε το ψωμί του. «Τρελαίνοντας» τους ποδοσφαιρόφιλους. Όλοι θυμόνται το… «(Λ)άγιος ο Θεός» που φώναζε η κερκίδα. Κορυφαία στιγμή το γκολ με τον  Εθνικό στο Καραϊσκάκη,  που πέρασε δυο φορές τους αμυντικούς και τον τερματοφύλακα.

Βασίλης Καραπιάλης 1991-2000
Ο άνθρωπος που φόρεσε για λίγο καιρό το «10», όμως και ο πρώτος που έζησε την αρχή της… αυτοκρατορίας. Της νέας εποχής Σωκράτη Κόκκαλη. Την εποχή των τίτλων. Μεγάλο μέρος των επιτυχιών οφείλεται στο πρόσωπο του, καθώς βοήθησε πολλές φορές-με ατομικές ενέργειες-να κατακτηθούν τίτλοι από την ομάδα του Πειραιά. Κορυφαία στιγμή  το 4-2 επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ , με κορυφαίο το δεύτερο γκολ, όταν «κρέμασε» τον Βάντσικ.
Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1997,1998,1999,2000Κύπελλα Ελλάδος: 1992,1999
1 Σούπερ Καπ: 1992

Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέϊρα 1999-2005
Ο άνθρωπος που φόρεσε το «10» στην πλάτη του και αγαπήθηκε όσο κανείς από το «ερυθρόλευκο» κοινό. Από τους πιο-αν όχι ο πιο-αγαπημένους παίκτες της κερκίδας. Ο  «μάγος Ζίο» ήρθε για να αλλάξει τις ισορροπίες και τα κατάφερε. Πέρασαν πέντε χρόνια, όμως κανείς δεν έχει ξεχάσει όλα όσα κατάφερε με την φανέλα του Ολυμπιακού. Κορυφαία στιγμή το 3-3  με τη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου έκανε  κυριολεκτικά ό,τι ήθελε τους αντιπάλους του.Πρωταθλήματα Ελλάδος: 2000,2001,2002,2003,2005Κύπελλα Ελλάδος:  2005

Ριβάλντο 2004-2007
Για πολλούς το κορυφαίο «δεκάρι» που ήρθε ποτέ στον Ολυμπιακό. Όχι άδικα… Ο Παγκόσμιος πρωταθλητής Ριβάλντο, ο άνθρωπος που είχε συνδέσει το όνομα του με τα τρόπαια και τους τίτλους, τίμησε με την σειρά του-για τρία χρόνια-την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης τον έφερε στον Πειραιά και το «Καραϊσκάκη» πήρε… φωτιά! Το «Ρίμπο, Ρίμπο» δεν σταμάτησε να ακούγεται στιγμή, ωσότου αποτέλεσε παρελθόν από την ομάδα. Κορυφαία στιγμή με τη Λίβερπουλ στο Anfield  για το Champions League(04-05) με το γκολ-φάουλ σημείωσε, αφού λίγο πριν είχε προσπαθήσει να περάσει όλους τους παίχτες των «κόκκινων».
Πρωταθλήματα Ελλάδος: 2005,2006,2007Κύπελλα Ελλάδος:  2005,2006

Πέρασαν και δεν… ακούμπησαν!
Μετά τον Ριβάλντο, ακόμη δύο ποδοσφαιριστές φόρεσαν την «θρυλική» φανέλα με το νούμερο «10» στην πλάτη. Αρχικά για ένα χρόνο ο Νούνιες και στη συνέχεια για άλλα δύο ο Ντιόγο. Αμφότεροι απέτυχαν παταγωδώς, προκαλώντας τη δυσφορία των φίλων της ομάδας, καθώς έβλεπαν πως μετά από πολλές δεκαετίες η φανέλα με «10» δεν έχει βρει άξιο αντικαταστάτη.
Φέτος, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αφού δεν υπάρχει κανείς που να την φοράει. Μήπως ο Μαρινάκης ετοιμάζει κάτι «δυνατό», για να κλείσει και αυτό το κεφάλαιο; Διόλου απίθανο…
Του Άγγελου Βεΐζι

Δεν υπάρχουν σχόλια: