powered by Agones.gr - opap

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

H ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΠΟΥ ΧΤΙΣΘΗΚΕ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΗ ΠΡΟΝΟΙΑ ΝΑΥΠΛΙΟΥ


Με κάθε λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια  και μετά από πολλά χρόνια ,εορτάστηκε η σύναξη του Προδρόμου στον ενοριακό ναό της Αγίας Τριάδος στην Πρόνοια Ναυπλίου ,όπου το ένα κλίτος είναι αφιερωμένο στον Τίμιο πρόδρομο.  Ο ιστορικός ναός της Αγίας Τριάδος  χτίσθηκε το 1836 και αποτελεί ένα ιστορικό μνημείο της πόλης . Βάση μαρτυριών από το βιβλίο για την πρόνοια Ναυπλίου, που έγραψε ο τέως διευθυντής του υπουργείου παιδείας  , ο αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Χώρας αναφέρεται μεταξύ άλλων πως μετά την απελευθέρωση του Ναυπλίου από τον Τουρκικό ζυγό , η πόλη επεκτάθηκε προς την σημερινή περιοχή της πρόνοιας . Οι κάτοικοι τότε ζήτησαν από τον νέο κυβερνήτη της Ελλάδος τον Ιωάννη Καποδίστρια να τους φτιάξει σχολείο και εκκλησία. Στην συνοικία της Πρόνοιας υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι ,των Αγίων Πάντων και δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών. Τελικά ο Καποδίστριας έδωσε την άδεια και τα χρήματα για να ξεκινήσει ο ναός που θα ήταν αφιερωμένος στον Τίμιο Πρόδρομο και θα γιορτάζει στις 7 Ιανουαρίου μία ημέρα μετά τα θεοφάνια. Να σημειωθεί πως ο Καποδίστριας ήρθε στο Ναύπλιο το βράδυ των θεοφανίων   του 1828. Τελικά ο πρώτος κυβερνήτης της Ελεύθερης Ελλάδος δεν έζησε για να δει το έργο του. Φυσικά ο ναός ολοκληρώθηκε το 1836 και αφιερώθηκε στην Αγία Τριάδα ,βάση ενός μικρού ναΐσκου που προϋπήρχε στο χώρο που χτίσθηκε ο ναός. Πάντως αφιερώθηκε στο Καποδίστρια το δεύτερο κλίτος του ναού να τιμάται στη σύναξη του προδρόμου στις 7 Ιανουαρίου.

  



  ΤΑ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

πως γίνεται φανερ π τ προηγούμενα λη νωτέρω διαδικασία κα ο συνδυασμοί, σχετικ μ τν ξόφληση «το θνικο τόπου» τς Προνοίας, στόχο εχαν τν συγκέντρωση χρημάτων γι τ κτίσιμο κκλησίας κα σχολείου. Γι' ατό, παράλληλα μ τς νωτέρω συνενοήσεις κα πρν π τς ρυθμίσεις τν Ψηφισμάτων το Καποδίστρια, ο Προνοιτες ζήτησαν εδικ οκόπεδο λλ κα σχέδιο κα δεια γι τν νέγερση ναο, στο κέντρο τς Προνοίας.

τσι τν Δεκέμβριο το 1830 Δημογεροντία το Ναυπλίου θεσε τ ζήτημα γραπτς: «τι ο πολται πιθυμον ν γείρουν ναν ες τ προάστειον Πρόνοια, πειδ κκλησία τν γίων Πάντων εναι παλαιοτάτη κα μικρ ς πρς τ κε πλθος». Στν συνέχεια Διοικητς τν παρχιν Ναυπλίου, ργους κα Κάτω Ναχαγιέ, Κωνσταντνος ξιώτης, διερμηνεύοντας «τν πρότασιν ταύτην τν πιτρόπων το κατ τν Πρόνοιαν ναο τν γίων Πάντων κα τν κε χριστιανν» γραφε «Πρς τν Α.Ε. τν Σ(εβαστν) Κυβερνήτην τς λλάδος» γι «ν δοθ ες ατος δεια τς γέρσεως μο κα τ σχέδιον κατ' ρέσκειαν Ατς» κα γραφε κόμη τι « οκοδομ ατη θέλει γεν δι συνδρομς τν χριστιανν κα θέλει γεν ναρξις δι' λίγων τινν χρημάτων, τ ποα εναι συναγμένα πρς τ παρόν... Θέλει δ πονομασθ π' νόματι το προδρόμου προφήτου ωάννου, ορταζομένου τν βδόμην ανουαρίου μηνός, μέραν ξιομνημόνευτον κα ορτάσιμον φ' λον τ λληνικν Κράτος, ξαιρέτως δ π τν πόλιν τς Ναυπλίας, καθότι πρώτη τν λλων πόλεων κατ' ετυχίαν ξιώθη ν δη κείνην τν μέραν τν Σ. Κυβερνήτην τς λλάδος». Πράγματι Καποδίστριας κατέπλευσε γι πρώτη φορ στ λιμάνι το Ναυπλίου τ βράδυ τς 6ης ανουαρίου 1828 κα τν πομένην δέχθη τς στρατιωτικς κα πολιτικς ρχς τς πόλης.

Νικόλαος Χρυσόγελος, «Γραμματες π τν κκλησιαστικν κα τς Δημοσίου κπαιδεύσεως» πήντηςε μετ μίαν βδομάδα «κατ' πιταγν τς Ατο ξοχότητος» πρς τν Δμον Ναυπλίας τι « Κυβέρνησις παραχωρε εχαρίστως ες τος κατοίκους τς Προνοίας τν ζητούμενον τόπον ες οκοδομν το ερο Ναο». Δν θ πρέπει μως ν ρχίσουν τν οκοδομ «πρν καθυποβάλωσι τ σχέδιον τς οκοδομς ες τν Κυβέρνησιν κα πρν συναχθσι ξ οκείας συνεισφορς, σπερ πόσχεσθε, τ ναγκαα χρήματα ες τν πραγματοποίησιν το σχεδίου».

Τς πρτες μέρες το 1831 πεβλήθη σχέδιο πρς τν Κυβερνήτη «περ γκριθν πεκυρώθη», λλ «δν θέλετε συγχωρεσθε», πέμενε Καποδίστριας, «ν πιχειρήσητε τν οκοδομν ο παρουσιαζόμενοι κ μέρους τν κατοίκων Δημογέροντες, πρν συναχθ πραγματικς ναγκαία χρηματικ ποσότης ες τν τελειοποίησιν το ναο κα διορισθσι ο πιτρόποι. Θέλετε μς καθυποβάλει δ τν κατάλογον τς συναχθείσης ποσότητος δι ν συνδράμωμεν κα μες τος πολίτας, συνεισφέροντες χρηματικ βοηθήματα».

Σύμφωνα μ τν πόσχεση το Κυβερνήτη, μετακαποδιστριακ Κυβέρνηση νέκρινε ν διατεθ τ ντίτιμο τν οκοπέδων χι στο κεν Δημόσιο Ταμεο, λλ γι τ κτίσιμο στν Πρόνοια κκλησίας κα σχολείου. Τ ατημα ατ γινε πίσημα δεκτό τς τελευταες μέρες το τελευταίου μνα το 1832 π τν τελευταία πρ τς ντιβασιλείας το θωνα προσωριν Κυβέρνηση. σαν δ τότε στν ξουσία τριμελς λεγομένη «Διοικητικ πιτροπ» π τν νδρέα Ζαΐμη, ς πρόεδρο κα μέλη τν ωάννη Κωλέτη, πο διεδραμάτισε τν σπουδαιότερο ρόλο, κα τν νδρέα Μεταξ. Τότε σοβοσε στν Πελοπόννησο κα στν Στερε λλάδα σωτερικς διχασμός, ντιπολίτευση, ναρχία, σύγκρουση μεταξ συνταγματικν (ρουμελιωτικν στρατευμάτων το . Κωλέτη) κα τν καποδιστριακν (τν Ναπαίων, το φιλορωσικο κόμματος μ τν Κολοκοτρώνη κ..). Βρισκόμαστε στν περίοδο τς ναρχίας κα μοιραίως τν ξενικν πεμβάσεων (1831-1833). Μέσα σ' ατ τ πολιτικ κλμα ποβάλλονται τ ατήματα τν ΙΙρονοιωτν, παράλληλα μ τν τεταμένη τμόσφαιρα πο πικρατε στν Πρόνοια πρ κα μετ τν Δ' «κατ' πανάληψιν θνικν Συνέλευσιν» (ούλιος - 22 Αγούστου 1832), πο ς γνωστ

Ό . Κωλέτης, πο νδιαφερόταν ν κρατηθ μ κάθε νέργεια στήν ξουσία κα πο γι' ατ κατέβασε τ Ρουμελιώτικα στρατεύματα στν Πελοπόννησο, εχε κάθε λόγο ν καλοκαρδίση τος Προνοιτες, κανοποιντας τ ατήματα τους. Πργμα πο γινε κα τσι κτίστηκε γία Τριάδα στν Πρόνοια.

ωάννης Καποδίστριας μως δν πέζησε γι ν συμμερισθ τν χαρ το ποτελειωμένου ργου. δολοφονήθη στς 27 Σεπτεμβρίου 1831. Οτε τελικ πεκράτησε στν νέα κκλησία τς Προνοίας τ νομα το γίου ωάννου το Προδρόμου. Βέβαια νας εναι δυσυπόστατος (γίας Τριάδος - Τιμίου Προδρόμου), λλ ατ δν εναι ερύτερα γνωστό.

πίσημη νομασία κα λαϊκ συνείδηση ξέρει τι κεντρικ κκλησία τς Προνοίας εναι φιερωμένη στν γία Τριάδα, δ πομένη τς Πεντηκοστς εναι κάθε χρονι μέρα τς πανήγυρης το ναο. Δν φαίνεται, πως συμπεραίνουμε π τν πιτόπια παράδοση, τι λησμονήθηκε κολακευτικ πόσχεση το Κ. ξιώτη πρς τν . Καποδίστρια, μετ τ θλιβερ τέλος του. Φαίνεται μλλον τι στν Πρόνοια, που σημερινς καποδιστριακς ναός, προϋπρχε ναΐσκος, φιερωμένος στ μέγα νομα τς γίας Τριάδος.

Ατό, κατ περίεργο τρόπο, δν ναφέρεται ρητά, οτε σν πιχείρημα, στν λληλογραφία τν Προνοιωτν μ τν Καποδίστρια, προκύπτει μως π λλα γγραφα τς διας ποχς.

Συγκεκριμένα, Γενικς Γραμματέας το πουργείου τς Θρησκείας, γαθόνικος Μιλτιάδης, γράφει τν 9 κτωβρίου 1825, μ ντολ το 'Υπουργο, πρς τν διαμένοντα στ Ναύπλιον πίσκοπον Κομάνων Εγένιον57 ν ερουργήση τν πομένην «ν τ να τς γίας Τριάδος» δι «ν τελση κα τ μνημόσυνον το μακαρίου Μιχαλ ερέως». ντολ δίδεται μετ π σχετικ ατημα το ναστασίου Μαυροκέφαλου. Μαυροκέφαλος εναι γνωστς π πλθος λλων γγράφων «δημόσιος μνήμων» (συμβολαιογράφος) Ναυπλίου.

π τς γνωστς κκλησίες τς περιοχς το Ναυπλίου, δν γνωρίζουμε λλη γία Τριάδα, κτς κείνης τς Προνοίας. Δν πομένει λοιπν π τ ν δεχθομε τι. πρν π τν σημεριν κεντρικ να προϋπρχε στν Πρόνοια παλαιότερος μώνυμος ναΐσκος, στν ποο ναφέρεται νωτέρω λληλογραφία το 1825.

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΘ. ΧΩΡΑΣ δ.Θ.
τ. Δ/ντς Yπ. Παιδείας

 




Την επομένη ημέρα των Θεοφανίων καθιερώθηκε να εορτάζουμε, τη μνήμη του πανίερου προφήτη Ιωάννη Προδρόμου. Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι. Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε «τα πλήθη». Κατακεραύνωνε και χτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, που κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας. Γενικά, η διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: «Μετανοείτε• ήγγικε γαρ ή βασιλεία των ουρανών», προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Όταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Η αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ' έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο ή φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Η γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα.



 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: